Van Slippers tot Koninkrijk (deel 5)
Door: Tim Chuckran
Blijf op de hoogte en volg Tim
24 Februari 2017 | Griekenland, Naxos
Mijn gestolen liefde
Al snel sprong ik met Ariadne en de kinderen in mijn zeilschip. We zeilden naar het eilandje Naxos om uit te rusten. Ik lag natuurlijk met Ariadne op een kleedje met 2 kussens. We waren net een stel tortelduifjes. Ze had me al verteld op de boot dat ze diep in haar hart van mij hield. Zelf zei ik dat ook. Alle kinderen waren stiekem naar ons aan het kijken. Zij wilden zien wat wij met z'n tweeën zouden doen. Ik deed maar alsof ik ze niet zag.
'Hier is je draad,' zei ik tegen haar,' ik dacht wel dat je die terug wilde hebben.' Ze vertelde me dat ze de draad niet meer nodig had. Ze gooide de draad weg en het verdween in de zee.
Al snel sliep iedereen. Het werd weer licht. Ik opende rustig mijn ogen. Het mooie uitzicht op de zee was indrukwekkend. De zonsopgang was schitterend om te zien. Ik draaide me om. Er lag niemand naast mij. 'Waar is Ariadne?' 'Waar is Ariadne?' Ik stond op en begon rond te rennen op het eiland. Eerst rende ik naar de kinderen om te zien of Ariadne daar was. Daarna werden groepjes kinderen gemaakt om mijn geliefde te vinden. We zochten urenlang het eiland af. Ik was zo verdrietig en alleen.
Opeens zei een stem tegen mij:' Hallo, Theseus. Zocht je haar misschien?' Ariadne verscheen met Dionysos naast haar. Dionysos hield haar vast en liet haar niet los. Ariadne was super bang en probeerde zich los te werken, maar niet met succes. 'Laat haar los!' 'Dat kan ik helaas niet doen. Ik ben verliefd op haar en jij ook, maar ik ben een god en jij bent alleen een held. Ik mag hebben wat ik wil, jouw rechten zijn minder belangrijk. Ariadne is te mooi om zomaar weg te laten gaan van Naxos.'
Ik was super boos en rende regelrecht op hem af, maar ik kon niet dichtbij hem komen. Hij verdween plotseling. Ik was op dat punt helemaal alleen, zonder Ariadne.
Mijn hart was gebroken. 'Hoe kan ik verder gaan zonder Ariadne?' Langzaamaan kwamen alle kinderen samen bij mij zitten. Zij probeerden mij te troosten. 'Laten we maar gaan, want als een god een persoon heeft meegenomen, kan je diegene niet meenemen.'
Ik pakte mijn spullen en vertrok uit Naxos met de kinderen, maar zonder Ariadne.
Al snel sprong ik met Ariadne en de kinderen in mijn zeilschip. We zeilden naar het eilandje Naxos om uit te rusten. Ik lag natuurlijk met Ariadne op een kleedje met 2 kussens. We waren net een stel tortelduifjes. Ze had me al verteld op de boot dat ze diep in haar hart van mij hield. Zelf zei ik dat ook. Alle kinderen waren stiekem naar ons aan het kijken. Zij wilden zien wat wij met z'n tweeën zouden doen. Ik deed maar alsof ik ze niet zag.
'Hier is je draad,' zei ik tegen haar,' ik dacht wel dat je die terug wilde hebben.' Ze vertelde me dat ze de draad niet meer nodig had. Ze gooide de draad weg en het verdween in de zee.
Al snel sliep iedereen. Het werd weer licht. Ik opende rustig mijn ogen. Het mooie uitzicht op de zee was indrukwekkend. De zonsopgang was schitterend om te zien. Ik draaide me om. Er lag niemand naast mij. 'Waar is Ariadne?' 'Waar is Ariadne?' Ik stond op en begon rond te rennen op het eiland. Eerst rende ik naar de kinderen om te zien of Ariadne daar was. Daarna werden groepjes kinderen gemaakt om mijn geliefde te vinden. We zochten urenlang het eiland af. Ik was zo verdrietig en alleen.
Opeens zei een stem tegen mij:' Hallo, Theseus. Zocht je haar misschien?' Ariadne verscheen met Dionysos naast haar. Dionysos hield haar vast en liet haar niet los. Ariadne was super bang en probeerde zich los te werken, maar niet met succes. 'Laat haar los!' 'Dat kan ik helaas niet doen. Ik ben verliefd op haar en jij ook, maar ik ben een god en jij bent alleen een held. Ik mag hebben wat ik wil, jouw rechten zijn minder belangrijk. Ariadne is te mooi om zomaar weg te laten gaan van Naxos.'
Ik was super boos en rende regelrecht op hem af, maar ik kon niet dichtbij hem komen. Hij verdween plotseling. Ik was op dat punt helemaal alleen, zonder Ariadne.
Mijn hart was gebroken. 'Hoe kan ik verder gaan zonder Ariadne?' Langzaamaan kwamen alle kinderen samen bij mij zitten. Zij probeerden mij te troosten. 'Laten we maar gaan, want als een god een persoon heeft meegenomen, kan je diegene niet meenemen.'
Ik pakte mijn spullen en vertrok uit Naxos met de kinderen, maar zonder Ariadne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
